Zarabiamy coraz mniej, ale nikt nie chce całkowicie zrezygnować ze swojego stylu życia, choć wybór oszczędnego bytowania jest prawie koniecznością. Ta tendencja zaczyna jednak burzyć zwyczaje konsumentów i społeczeństwo.
 

Nawet w Norwegii zarabia się już coraz mniej. Tak przynajmniej twierdzą lokalni mieszkańcy. Rozporządzanie wypłatą tak, by starczyło do pierwszego, to praca godna Herkulesa. Wiele rodzin przed zrobieniem zakupów dokładnie oblicza koszty. Dla tysięcy kupienie jednego produktu oznacza rezygnację z innego. Choć i tak większośc z nich kupuje zagranicą.
 

W tym ponurym krajobrazie niskie koszty nabierają znaczenia, rozpowszechniają się i nic nie wskazuje na to, żeby miało szybko zniknąć. Wręcz przeciwnie, zajmują coraz więcej przestrzeni społecznej i ekonomicznej i dotykają już, jak się zdaje, wszystkich dziedzin życia – restauracje, podróże, samochody, ubezpieczenia, elektronika, nieruchomości, rozrywka, ubrania, żywność.
 

Inną sprawą jest to, czy sama idea niskich kosztów przetrwa, kiedy skończy się kryzys? . Czy przez oszczędności on się kiedyś skończy, czy to słowo zagości w naszym słowniku wyrazów na stałe? Czy jest to strategia o charakterze strukturalnym, czy koniunkturalnym? Jak zmieni się wówczas konsument? Czy będzie bardziej racjonalny i mniej kompulsywny? I czy w takim razie możemy założyć, że poszukiwanie najniższych cen przekształciło się w nowy styl życia?
 

Wydawać dużo i kompulsywnie to patologia, z którą mamy często do czynienia, ale oszczędzanie, nawet kompulsywne, nie jest przypadkiem klinicznym.  Od oszczędzania nikt jeszcze nie zachorował. Nie jest to refleksja bez znaczenia, szczególnie że wszelkie zachowania konsumenckie posunięte do ekstremum mogą wywoływać problemy.

Koncepcja niskich kosztów rozprzestrzenia się dzięki nieskończonym możliwościom. Konsument odszedł od tego, co nazywam wyższą użytecznością do użyteczności wystarczającej, która jest tańsza. Po co mam kupować samochód ze wszystkimi dodatkami, jeśli tak naprawdę ich nie potrzebuję?
 

Sposób na nienoszenie ciągle tych samych ubrań
 

Istota koncepcji niskich kosztów nie polega na wyznaczaniu niskich cen dla nich samych, lecz na obniżeniu mało znaczących kosztów w celu obniżenia cen. Wciąż mylimy pojęcia niskie koszty z niskimi cenami; pierwsze oznacza oczywiście obniżenie cen, ale konkurencja cenowa nie musi oznaczać obniżenia kosztów, może oznaczać jedynie obniżenie marży.

Jakkolwiek paradoksalnie by to brzmiało, zjawisko to świadczy o potrzebie zachowania osiągniętego już poziomu życia i o niechęci do rezygnacji z dostępu do rzeczy przyjemnych, a nawet luksusowych. Większa świadomość aktualnych problemów ekonomicznych wraz z potrzebą zaciskania pasa przy równoczesnym zachowaniu status quo wymaga zręczniejszego stosowania wybiegów pozwalających spełniać niektóre kaprysy nieosiągalne w inny sposób.
 

To dążenie do utrzymania dotychczasowego poziomu życia częściowo uzasadnia sukces kuponów rabatowych.Tanie linie lotnicze i portale zakupów grupowych oferujących modne produkty są w awangardzie. Poszukiwanie okazji i niskich cen w sieci zwiększyło o 64 proc. liczbę odwiedzających strony z przecenami i kuponami rabatowymi, oferującymi tańszą rozrywkę.
 

W ramach tych standardów, outlety internetowe oferujące luksus i modę na każdą kieszeń skupiają niczym w soczewce wszystkie ulotne cechy charakterystyczne dla tego rodzaju ofert. Ci, którzy mają dobrą pamięć ekonomiczną pamiętają zapewne, że popularność koncepcji niskich kosztów (być może nie pod względem obrotów, ale rozpowszechnienia tego zjawiska w świadomości społecznej) związana jest w Norwegii z pojawieniem się tanich linii lotniczych Ryanair czy Norwegian.
 

Zresztą nie ma znaczenia, z jakiej perspektywy zinterpretujemy tę kwestię: niskich kosztów, niskich cen czy promocji, prawda jest taka, że zjawisko to pozwala tysiącom osób uwolnić się od przemożnego uczucia, że człowiek jest skazany na zeszły rok, na noszenie przez 365 kolejnych dni tych samych ubrań, na odwiedzanie tych samych sklepów i na kupowanie tych samych produktów.